بکاول در فرهنگنامه های متعدد چنین معنی شده است :

بکاول ( صفت .اسم ) 1- مباشر تهیه ی غذا و آشامیدنی جهت شاهان و امیران .
2- مامور سر رشته داری قشون که از جمله ی  وظایف او پرداخت مزد سپاهیان و تقسیم غنایم بوده است ( ایلخانان مغول و تیموری ) .
3- متصدی سر رشته داری که مامور تهیه ی . غذا برای سکنه ی . ( مدرسه ) و ( خانقاه ) بود .
پابنده بکاول یکی از امرای عهد میرزا شاهرخ بن تیمور
 (اسم، صفت) [ترکی]

بقاول؛ خوان‌سالار؛ در عهد ایلخانان مغول، کسی که مٲمور آماده ساختن غذا برای دربار، پادشاهان، و امرا یا فراهم ساختن خواربار سپاهیان بوده

لغت نامه دهخدا :بکاول         معنی :  بکاول .

[ ب َ / ب ُوَ / وُ ] (اِ) بقاول . بوکاول .
بزرگ و ریش سفید مطبخ .
خوانسالار.
(ناظم الاطباء).
باورچی .
(آنندراج ).
در هندوستان بمعنی داروغه مطبخ و باورچیخانه و کسی که اطعمه را پیش امرا و سلاطین قسمت کند مستعمل است .
(از آنندراج ).
داروغه ٔ باورچیخانه .
(غیاث ) : رعایا که تغار بر ایشان نمی رسید بعضی بسبب بدادایی متصرفان و بعضی بجهت آنکه بوکاولان خدمتی میگرفتند و اهتمال می نمودند.
.(تاریخ غازانی ص 301).
|| ناظر و آبدار و شرابدار.
(ناظم الاطباء).
مأمور سررشته داری که پرداخت حقوق سپاهیان و تقسیم غنائم در قشون و تهیه ٔ غذا برای سکنه ٔ مدرسه و خانقاه از وظایف او بوده است .
(مغول و تیموری ) (از فرهنگ فارسی معین ).                  (حسن نمازی بکاولی)

بکاول .
[ ب َ وُ ] (اِخ ) دهی از دهستان دربقاضی بخش حومه ٔ شهرستان نیشابور.
سکنه 409 تن .
آب از قنات .محصول آنجا غلات .شغل اهالی آن زراعت ، کسب و کار در شهر.
(از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).<                         
                                                                      (حسن نمازی بکاولی)